Коллегам

Викторина по творчеству Н.Носова

«Телефон»
1. Что хотели купить в магазине Мишка и его друг Коля? (Телефон)
2. Какое решение приняли мальчики, чтобы купить нужную им вещь?    (Копить  деньги)
3. Кого к телефонной трубке приставил жужжать Мишка? (Муха)
4. Что сделал из телефона Мишка?  (Звонок)

«Фантазеры»
1. О чем разговаривали, сидя на скамейке, Мишутка и Стасик?  (Кто переврет)
2. Кто «откусил» голову Мишутке? (Акула)
3. Куда летал Стасик?   (Луна)
4. Что без разрешения съел Игорь? (Варенье)

«Живая шляпа»
1. Какой предмет «ожил» в доме Вадика?  (Шляпа)
2. Куда побежали ребята спрятаться от шляпы? (Кухня)
3. Что взял Вадик, чтобы ударить шляпу?   (Кочерга)
4. Кто оказался под шляпой?     (Котенок)
5. Как звали котенка, оказавшегося под шляпой? (Васька)
6 .Чем Володя швырял в шляпу? (Картошка)

«Огурцы»
1.Что украли на колхозном огороде Павлик и Котька? (Огурцы)
2. Что мама сказала Котьке сделать с крадеными овощами? (Отнести обратно)
3. Как отреагировал сторож, узнав, что именно Котька украл огурцы? (Пояснил, что это неправильно)
4. Сколько огурцов съел по дороге к колхозному огороду Котька? (Один)

«Заплатка»
1. Какой новой вещью хвастался Бобка?  (Штаны)
2. Что сделал мальчик с порванной вещью?      (Зашил дырку)
3. Сколько раз перешивал заплатку Бобка?         (Два)
4. Что еще после качественной работы по зашиванию штанов захотел пришить Бобка? (Пуговица)

«Мишкина каша»
1. Почему мальчики стали сами готовить?   (Мама уехала в город)
2. Где весь день пробыли мальчики?  (На рыбалке)
3. Сколько крупы насыпал в кастрюлю Мишка? (Полную кастрюлю)
4. Что случилось с кашей?  (Полезла из кастрюли)
5. Что утопили в колодце мальчики, пытаясь принести воду? (Чайник, ведро)                                                           
6. Что Мишка еще пытался приготовить?  (Зажарить пескарей) 
7. Что для мальчиков, оказалось, сделать проще, чем кашу варить? (Полоть сорняки)
8. Кто накормил мальчиков? (Соседка)

«Стол находок»
Кто здесь был и что оставил?
1.Игрушечная машинка («Автомобиль»; Миша и Саша)   
2.Нитки и иголка    («Заплатка»; Бобка).
З. Пистолет    («Саша»; Саша). 
4.Кастрюля  («Мишкина каша»; Миша).
5.Шляпа  («Живая шляпа»; Вова и Вадик).
6.Огурец   («Огурцы»; Котька)
7.Книга «Три поросёнка» («Затейники»; Валя и Петя)
8. Лопатка и лейка  («Про репку»; Зина, Павлик)

"Сумерки в библиотеке"
Наш коллектив на выдумку мастак,
А начиналось это дело так…

Решили мы в мгновение одно
Открыть в библиотеке турбюро.

Чтоб стать туристом нашего бюро
Запомнить надо  правило одно.
Читателем библиотеки сначала надо стать
И договор с библиотекой подписать.   (формуляр)

«Копилку идей» на кафедре установили,
Ну а потом, как бывает, о ней позабыли.
Копилка наша из стекла была,
Ну а у нас проворная бывает детвора.
В библиотеке всё верх дном они перевернули
И нашу копилку  столкнули, разбили.
И все идеи наши разлетелись,
И лишь одна из них застряла в батарее.
Её прочли, а там «ночь.. луна… фонарь…аптека…»
И мы решили сумерки устроить для детей в библиотеке.
И тут все закрутилось, завертелось…
Сценарии, призы и оформление.
И мы решили дать в газету объявление.  (Развесили везде мы объявления)

Лишь для рекламы книг и ради продвиженья чтения
 Мы показали детям вот это представление.

Как только читатели в библиотеку пришли
Странную картину они увидеть смогли:
На полу сидят библиотекари связанные
И поют песенку жалобную.

Песенка библиотекарей:

Ох, ребятки, помогите,
Из плена нас освободите.
Как только сумерки в библиотеке настали
Нас какие-то чудища повязали.
Ох, ребятки, помогите,
Из плена нас освободите.

И прошло всего лишь мгновение
Как прилетело вдруг приведение.

Приведение:
Кто пришел в библиотеку?
Кто устроил здесь потеху?
Кто нарушил мой покой?
Ты куда идешь? Постой…

Сегодня «сумерки» в библиотеке,
Вы попали круто дети.
Ну-ка, быстро раздевайтесь,
На ковре располагайтесь.            (Приведение улетает)

Ведущий:

Блещут звезды и луна
И летают облака.
Паутина здесь кругом
Заплела весь книжный дом.

Повисли в воздухе летучие мыши.
Это днем в библиотеке кажется тихо.
А ночью другая здесь жизнь наступает
И всякая нечисть из углов выползает.
Они проводят здесь конкурсы и викторины
И в тишине рисуют картины.

Сегодня в путешествие мы с вами отправимся
Из прошлого да в настоящее
На паровозике,
Который к нам приехал из «Ромашково».

Внимание! Внимание!
Двери закрываются,
Наш поезд отправляется.

На поезде  скором мы с вами промчимся,
Но не везде успеем остановиться.
И лишь на станции ужасов  дверь вам  откроется,
Где  викторина «Ахи-страхи» проводится.

За точный ответ вы получите фишку,
А за неверный – только пустышку.
И если читали вы наши книги
Для ваших знаний мы устроим смотрины: дайте ответ на вопрос викторины.

Следующая станция «Ужасная»,  где живет приведение настоящее.

Что же, детки, вы молчите?
Ну, смелее, покричите.
Ну-ка детки, посвистите,
Приведенье позовите.

Привидение:
Главный кто в библиотеке?
Ответьте быстренько мне дети.
Не аптекарь и не слесарь,
Хозяин здесь библиотекарь.

Днем, конечно, главный он,
Но ночью правит здесь фантом.
А кто такой фантом вы знаете?
Так по-научному приведение называется.

Я приведение библиотечное,
Как жаль, что ночь такая скоротечная
Вы ночью в библиотеке бывали?
Очень много вы потеряли.

Ночью из книг герои выходят
И в сумерках конкурсы, викторины проводят.
Паучки-старички, приведения,
Баба-Яга, водяной и другие видения.

Много страшных книг есть на свете,
Посмотрите на выставку дети.               Выставка «Ахи-страхи»
Здесь книги ужасные и фантастические
И вы обязательно прочтите их.     
А теперь слушайте, детишки, запоминайте,
И меня лихом не поминайте.                    Вопросы викторины

Есть рассказы и стихотворения,
А теперь покажем вам киношное приведение.

Следующая станция «Паукообразная», то добрая, то злая – короче разная.

А я – паучок-старичок,
Муху я в уголок заволок
Кто знает, дети, эту сказку?
Быстро дайте мне подсказку.
Кто эту сказку не читал,
Очень круто он попал.
Поскольку сказочница наша, Шахерезада, запоздала,
Придется вам её читать сначала.
Ну-ка, книжечку возьми,
Эту сказочку прочти.                    Презентация

А паучок всё плёл интриги
И умолял – прочтите эти книги.

Я маленькая мушка – чёрненькое брюшко.
По библиотеке я летаю,
Ночью книги здесь читаю.
И страшный паук не хотел пускать меня к вам,
Говорил: «Я всё сам буду делать, сам».
Но ведь я, как и он, летаю
И загадки я вам загадаю.                    Конкурс загадок          

А сейчас  мы с мухой и с паучком попрощаемся
И на станцию мудрой совы отправляемся.

Следующая станция «Порхающая», по ночам в лесу летающая.

А сегодня со двора прилетела к нам сова,
Очень мудрая птица она.
Она научит всех вас добру
И свой урок проведет как игру.  
                                                     Викторину проводит Гарри Поттер.

В делах мистических большой я профи,
Разрешите представится :  я – Гарри Поттер.


Следующая станция «Подводная», холодная и вечно голодная.

Ведущий:      Про чудовищ морских я вам расскажу
                        И на экране кое-что покажу.

Водяной обещал к нам на праздник прийти,
Да видно где-то заблудился в пути.
Застрял он в сумерках на болоте
И слышатся  только его «ахи», да «охи».
Зато он крутой и продвинутый перец,
В делах компьютерных большой умелец.
Он по «мейлу» прислал вам привет,
Сейчас на экране посмотрите -
Узнаёте вы его или нет.                               Презентация и мультик


Станция «Конечная», где раздаются призы бесконечные.

Кто заработал из вас больше фишек?
Спросим об этом девчонок, мальчишек.
Каждая фишка стоит десять рублей.
А сколько вы заработали? Посчитайте скорей.

Вы не успели все еще посчитать?
На помощь придется калькулятор позвать.
На фишки свои приобретите призы…

Ведущий:
А под утро, когда рассветает,
В библиотеке тишина наступает.
Книги становятся на свои полки
И ночные не бродят здесь волки.
Паучки в уголки заползают,
Их потом библиотекари шваброй снимают.
Приведение библиотечное прячется,
Чтоб с библиотекарями не встречаться,
На их вопросы не отвечать, не заморачиваться.

Все герои в наших книгах живут,
И с ними днем вы можете проводить свой досуг.
В библиотеку ходите  и книги читайте
И в жизни многое узнавайте.

Читать вам надо не только по школьной программе,
Но и другие книги  -  стихи, рассказы, романы.
Фантастику, приключения и про любовь,
И каждый месяц приходить в библиотеку вновь.

А наши «сумерки» уже завершаются
И до следующей библиотечной ночи  мы с вами прощаемся.


………………………………………………………….


Пиратская вечеринка
Библиотека оформлена в виде пиратского острова.
                В БИБЛИОТЕКЕ  У НАС ЗАКОН:
                ВХОД НЕ ПИРАТАМ ЗАПРЕЩЕН!!!
Ведущий:  Здравствуйте, ребята!
                   Сегодня у нас  пиратская вечеринка,
                   И на экране соответствующая картинка.
Пока  пираты задерживаются, мы для вас приготовили сюрприз.
Внимание на экран.(Презентация «Входить без стука разрешается»)
Как только презентация заканчивается, в библиотеку врывается пиратская мамаша.
Пиратская мамаша:    - Атас! Что за сборище у нас!

                                         Не успели мы бросить кости,

                                         Как  к нам пожаловали гости!
Билли, сынок! Ты где? Вот несносный мальчишка, нельзя одного оставить. Ты где запропастился?
Выходит Билли с чупа-чупсом во рту.
Билли: Маманя! Ты чего кричишь? Нервные клетки не восстанавливаются.
Пиратская мамаша: Билли! Это кто? (показывает на детей)
Билли: (глядя на детей) О! Вся банда в сборе. Здорово, хулиганы!
Пиратская мамаша: Какие же это хулиганы! Даже поприветствовать настоящих пиратов не могут. Сидят, молчат. Не по-пиратски это.
Билли! А может нам кого-нибудь из них зажарить на костре. Ты посмотри на них – какие они мягонькие, какие они сладенькие, наверно, вкусненькие.
Надо позвать кока.
                       - Эй, кок! Выходи!
Вместо кока выходит глухой  док.
Пиратская мамаша: Док, ты что глухой! Я же звала кока.
Билли:         Док глухой,
                      У Мамани на уме разбой.
                      А сыночку кто будет помогать
                       И на острове клад искать?
- Маманя! А давай этих детей к себе в команду возьмем.
Пиратская мамаша: К нам в команду? Надо подумать!
Билли:      Тысяча чертей! Лопни моя селезенка! Вместе мы быстрей отыщем зарытые сокровища! Сделаем из этих малышей настоящих пиратов! (Обращаясь к детям: ) Вы согласны?

 (Ответы детей:   Да! Хотим!)
Пиратская мамаша: (обращаясь к доку) Мы должны принять их в пираты.
Док: Как мы рады.
 Чтобы принять детей в пираты, док должен провести медосмотр.


Пиратская мамаша: Глухой пень! Вынь-ка тину из ушей!
                                     Что стоишь,  разинув рот?
                                      Принимайсь за медосмотр.
                                      Принимайся-ка за дело!

Док:                             Кому тут померять тело? (Лаптем или чем-то другим измеряет рост детей)
Пиратская мамаша: Вот глупый!
Док:                                   Давайте проверим зубы.
Обращаясь к детям:        На меня посмотрите
                                            И улыбку мне подарите.
                                           У кого здесь не хватает зубов?
                                           Кто в пираты вступить  к нам готов?
 Мы медосмотр продолжаем
 Сейчас мы всё про вас узнаем
 Проверим вас мы на прыгучесть,
 Потом летучесть и плавучесть,
 Ну и конечно на ползучесть!
 Кто легко с испытаньем справляется
 Тот сразу же в команду зачисляется! 
Тем детям у кого нет  костюма,  раздаётся пиратская атрибутика (банданы, черепа и т.д.)
Пиратская мамаша: Если вы хотите стать настоящими пиратами, значит должны разучить настоящую пиратскую кричалку. Повторяйте за мной.
 Вау! - Вау!
 Вау-вай! - Вау-вай!
 Вау-вай-во! - Вау-вай-во!
 Чики-рики-лумба! - Чики-рики-лумба!
 Мумба ля колумба! - Мумба ля колумба!
 А-ле бале мулинез! - А-ле бале мулинез!
 Килис ламба эсэмес! - Килис ламба эсэмес!-
 Ширли-мырли карабас! - Ширли-мырли карабас!
 Бала амба гондурас!- Бала амба гондурас!
 Джига-джига квиста ц-ц-ц! - Джига-джига квиста ц-ц-ц!
 Муси-пуси молодцы! - Муси-пуси молодцы!
А теперь я с огромным пиратским удовлетворением объявляю о начале нашего беспредела!!!!

Ведущий: обращаясь к пиратам
Уважаемые! У нас сегодня здесь праздник, и говорить мы, кстати, собираемся о вас. Вы же  настоящие пираты?
ПИРАТЫ (вместе):  О нас?! Да что вы вообще можете о нас знать? Вы, скучные людишки, которые ни разу и пороху не нюхали?!
Ведущий:                 Да наши дети все знают,
                                  Они про вас книги читают.
Оформлена книжная выставка о пиратах.
Пиратская мамаша: Я, внучатая племянница старого морского волка. Мой дядя, Отважный Билл много повидал на своем веку и знал много секретов.
 Перед самой своей смертью дядя поведал мне о том, где находится наследство морских разбойников. Его оставили пираты своим молодым последователям, тем, кто может доказать, что они достойны пиратского ремесла, храбры и бесстрашны, много ведают и многое умеют. Сегодня я явилась сюда, чтобы помочь вам найти сундук с именным кладом - частью пиратских сокровищ. Для этого вам придется потрудиться, выполнить мои задания. Вы согласны принять в опасном, но захватывающем приключении? Сможете доказать, что вы достойные наследники пиратских сокровищ? Тогда вперед! И мы сейчас увидим кто из вас настоящий морской разбойник, а кому надо еще поучиться разным морским премудростям.


За правильные ответы дети получают фишки, на некоторых из  них написаны буквы, с помощью которых потом они отыщут клад.

            Викторина «Самый мудрый пират»"

Ведущий: Док, расскажи, как ты стал пиратом. В каких странах ты бывал! 
Док: Да было время. Был я молод, красив, отважен. Где только я не был.  В Греции был, в Египте был… А однажды у казаков мы невест украли…
Ведущий: Заливаешь, док!
Док: Не верите? Да про нас даже мультфильм сняли!
Мультфильм «Как казаки невест спасали»

Пиратская мамаша: Внимание! Внимание! Начинаются соревнования! Сегодня вы увидите то, чего никогда раньше не видели. Сегодня вы услышите то, чего никогда раньше не слышали. Сегодня будут соревноваться грозные властители морей, искатели счастья, любители наживы, сорвиголовы, наводившие ужас на мореплавателей. Сегодня вы увидите соревнования настоящих морских волков - пиратов.

                              Мифы и правда о пиратах

Миф 1. Пираты закапывали флаги.
Жизнь пирата была коротка, и неизвестно, где он мог оказаться через неделю, поэтому закапывали клады крайне редко.
Миф 2. Пираты носили банданы
У пиратов никогда не было специальной формы – они носили одежду, захваченную при нападениях. А на головах – либо шляпы, спасающие от солнца, либо шерстяные шапки.
Миф 3. Все пираты использовали «Весёлого Роджера» как флаг.
Многие использовали флаги со святыми покровителями, разными устрашающими символами или одноцветные полотна.
Миф 4. У пиратов была чёрная метка.
На самом деле чёрную метку придумал Стивенсон в книге «Остров сокровищ»

Первопроходцы

Пираты внесли свой вклад в изучение географии Земли. Они открыли много островов, заливов. Пролив Дрейка, мыс Дейвиса названы именами знаменитых пиратов.  Пираты первыми построили боевые  скоростные корабли – бригантины.  В немецком городе Оффенбурге стоит памятник английскому пирату Фрэнсису Дрейку. В руке он держит цветок картофеля. Считается, что именно этот знаменитый пират распространил картофель в Европе.  Не удивляйтесь, но даже бег в мешках более 400 лет назад придумали застигнутые штилем скучающие пираты.

Необычный день
Каждый год 19 сентября по всему миру отмечают Международный пиратский  день. Люди наряжаются в пиратские костюмы, подражают речи морских разбойников, устраивают специальные парады.
А все началось в 1995 году, когда два американца позвали друзей и устроили костюмированную вечеринку. Об этом написали в газетах. Постепенно традиция отмечать необычный день проникла в Австралию, Канаду, Англию, Россию. Сейчас день пиратов отмечают более чем в 40 странах. До нашей страны этот праздник ещё не дошел.

«Весёлый Роджер»
Пиратский флаг был особым психологическим оружием, которое использовалось, чтобы запугать противника и заставить его сдаться без боя. Часто пираты шли на хитрость. Они поднимали чужие государственные флаги, спокойно приближались к противнику, а затем выставляли свой настоящий флаг и начинали бой.
Любое негосударственное знамя означало пиратское. Одно время был популярен флаг красного цвета, который называли «Красный Джек». Иногда выставлялся желтый флаг, что означало карантин на корабле. Черное пиратское полотно – «Никакой пощады» - поднимали, если жертва оказывала сопротивление. Основными символами на флагах были скелеты, копья, мечи, инициалы, сердца, скрещенные шпаги, крылья и поднятые стаканы.

На завтрак «собачье печенье»

Пираты обычно ели два раза в сутки. Трехразовое питание было только на крупных кораблях регулярных флотов. Рацион был однообразным и скудным – солонина (очень соленое сырое мясо), горох, бобы и галеты (специальные хлебцы). Реже – рыба. При длительных плаваниях горох и бобы быстро портились, и тогда рацион сокращали до одноразового. Чтобы разнообразить свою еду, матросы растирали галеты в крошки, смешивали их с салом и сахаром и слегка разбавляли всё это морской водой (реже – пресной). Получалось сладко-соленое кушанье, из которого матросы делали лепешки, сушили на солнце и называли  «собачьим печеньем». На корабле на вес золота была пресная вода. К сожалению, она быстро портилась.


Конкурс. «Капитан Крюк»
ЗАГАДКИ – ОБМАНКИ  «Самый находчивый пират»
Конкурс "Меткость" (попадание в ведро)
Конкурс «Акробаты»

Пиратская  мамаша: Да! Повидала я на своем веку силачей.  С одним из них я думаю вы знаком. А зовут его Бармалей.

Мультфильм «Бармалей».
Конкурс.  «Жемчужина в склянке»

Викторина «Вопросы от Дэйви Джонса :smile»


Конкурс «ШЛЯПА»

 Ну, я вижу вы нигде не пропадете. Только хочу вам еще одно веселое испытание устроить. У меня есть волшебная шляпа, она умеет мысли читать. Сейчас мы и посмотрим, о чем вы думаете.
 Сначала проверим, работает ли она. Вот о чем ты сейчас думаешь?
 - Не надо! Я вас боюсь!
Ведущий: Пираты бывают не только злые, но и добрые, веселые, прикольные.
Мультик про кота Леопольда

Билли: Вот вы стали пиратами и теперь вы поможете мне найти клад.

Карты сокровищ.(Дети ищут клад) Объясняет Билли.
Найти остров сокровищ.

Ведущий: А разве знания, полученные сегодня, нельзя назвать кладом?! Знания, которые хранятся в книгах, это тоже сокровища!
Итог: Подсчет фишек. Награждение победителей.

………………………………………………

Беларускі скарб
(сцэнарый мерапрыемства, прысвечанага беларускай мове)
Вядучы: Добры дзень, шаноўныя сябры! Мова ўзнікла даўным-даўно, сотні тысяч гадоў таму назад. Першабытныя людзі аб’ядноўваліся ў групы, каб паляваць на звяроў,  лавіць рыбу, вырабляць прылады працы, будаваць жыллё. Каб усё гэта рабіць разам, яны павінны былі разумець адзін-аднаго. Так узніклі першыя словы. З цягам часу жыхароў планеты станавілася  ўсё больш  і больш. Кожны народ прыдумваў свае словы і ствараў сваю мову. Кожны народ ад іншых у першую чаргу  адрозніваецца сваёй мовай.  У рускага народа – руская мова, у нямецкага – нямецкая, у японцаў – японская, у беларусаў – беларуская. Калі мы забудзем сваю мову, перастанем на ёй размаўляць,  перастане існаваць народ. І з карты свету знікне наша Беларусь. Памятайце пра гэта.
Сёння мы з вамі будзем размаўляць на беларускай мове, якую мы пяшчотна называем роднай, матчынай. Шчырыя і пранікнённыя словы прысвячаюць сваёй мове беларускія пісьменнікі розных пакаленняў.  Нашы продкі пакінулі нам багатую духоўную спадчыну – вусную народную творчасць – міфы, легенды, казкі, песні, шмат загадак, прыказак, прыкмет, павер`яў. І зараз мы з вамі адправімся ў  краіну беларускіх слоў, дзе ўспомнім беларускія прыказкі і прымаўкі, загадкі і выканаем цікавыя заданні.
Вядучы: Ад слова сэрца халадзее,
                Праходзіць сон і забыццё,
                Ад слова рушацца надзеі,
                Ад слова свеціцца жыццё.
Любіць родную мову – гэта не толькі добра яе ведаць, правільна пісаць і чытаць. Гэта значыць, адчуваць яе сэрцам, любой клетачкай сваёй душы, шанаваць, ганарыцца ёю, бараніць яе пяшчотную чысціню.
Вядучы: I зараз  прапануецца дадаць набходныя словы ў прыказкі
і прымаўкі.

Слова не верабей ... – выпусціш - не зловіш.
Рана загоіцца , а ... злое слова ніколі.
Век жыві, ... век вучыся.
Меней гавары…. – болей пачуеш.
Адзін у полі…..не воін.
Слова не верабей, вылеціць ….не зловіш.
Па адзенні сустракаюць, а ... па розуму праважаюць.
Вялікаму каню -... вялікі хамут.
Многа ведай , ды ... мала гавары.
За доўгі язык ... не пахваляць.
Не хвалі сябе , няхай  людзі…. пахваляць.
Чужым розумам ... не пражывешь.
3 разумным пагавары  - розуму набярэшся , а з дурнем ... і апошні страціш.
Не рабі ліхога і ... не бойся нікога.
Сем разоў адмерай , ... адзін адрэж.
Вядучы: Над намі словы ўладараць.
                Мы чуем і гаворым іх ,
               Яны то здружаць , то пасвараць
               Сяброў і ворагаў маіх.
  Загадкі-жарты:
1. Ён да вушэй, калі чалавек задаволены чым-небудзь; чалавек трымае яго на замку, калі неабходна захаваць што-небудзь у тайне. (Рот.)
2. Ім некаторыя людзі падобныя адзін да аднаго так, што і не адрозніш; ён выцягваецца ў таго чалавека, які чым-небудзь расчараваны ці здзіўлены. (Твар.)
3. Імі людзі кідаюцца, калі неабдумана што-небудзь гавораць; іх бяруць назад, калі адмаўляюцца ад дадзенага абяцання. (Словы.)
4. Іх чалавек глытае, калі стараецца стрымаць плач; імі чалавек абліваецца, калі горка плача. (Слёзы.)
5. Імі людзі ляскаюць, калі адчуваюць моцны голад; іх людзі сушаць, калі весела смяюцца, рагочуць. (Зубы.)
6. Калі чалавек залішне рухавы, неспакойны, няўрымслівы, то яна ў яго гарыць; яна шэрхне ў таго чалавека, які адчувае моцны страх, жах. (Скура.)
7. Белы, а не цукар, без ног, а ідзе.(Снег)
8. Рагаты, а не бык, ежу бярэ, а не сыты, людзям падае, а сам у кут ідзе. (Відэлец)
9. Белае поле, чорнае насенне, хто яго сее, той разумнее. (Кніга).
Загадкі:
1.Днём я сплю, ноччу — спяваю,
 Усё ў цемры заўважаю.
 На мышэй палюю ў полi,
 Не сустрэць мяне нiколi. (Сава)

2. Iдзе ён паважна,
 Шыпiць вельмi страшна.
 I за пяткi ўсiх шчыпае,
 Лапкi, нос чырвоны мае. (Гусак)

3. Есць зялёную траву,
 I гаворыць так: „Му-Му“.
 Любiць грушу спелую,
 Дае вадзiцу белую. (Карова)

4. Белым пiша словы,
 У школе ўсiм знаёмы.
 Cябруе з чорнай дошкай,
 Знiкае сам па-трошку. (Крэйда)

5. Смачна ён у бярлозе спiць,
 Смокча лапу i сапiць.
 А калi растане снег,
 Сцеражыся, чалавек. (Мядзведзь)

6.Крадзе нясушак, яйкi
 I гонiцца за зайкай.
 Вось дык хiтрая краса
 Быццам полымя … (Ліса)

7.Ляжыць у балоце бервяно,
 Зубастае i злючае яно. (Кракадзіл)
8.Ён ваду з сабой цягае ў мяхах,
 A злуецца i плюецца — немы жах. (Вярблюд)

9. Хто сядзiць на тым суку?
 Хто крычыць: „Ку-ку, ку-ку“? (Зязюля)

Вядучы: Не заўсёды адказ у рыфму з’яўляецца правільным:
1.Хто грызе на елцы шышку?
 Ну, вядома, гэта… мішка?                    Вавёрка!

2. У куратніку йдзе бойка!
 Хто завёў яе? Два… воўка?                  Пеўня!

3. Вельмі павольна і ціха
 Па лісцю паўзе… зайчыха?                Слімак!

4. Парушаючы раніцай ціш,
 Спявае ў гаі… мыш?                            Салавей!

5. У рэчцы я люблю пагушкаць,
 У зграйцы плаваць, бо я — …птушка?    Рыба!

Вядучы: А зараз я вам буду чытаць пачатак прыкмет, а вам трэба працягнуць. Адказы прымаюцца толькі на беларускай мове.
1.     Жураўлі ляцяць высока – зіма яшчэ далёка.
2.     Кот на печку – сцюжа на двор.
3.     Моцна парыць – на дождж.
4.     Яркія зоркі – да пагожага дня.
5.     Калі ластаўкі і стыжы лётаю нізка – будзе дождж.
Вядучы: казкі па жанры падзяляюцца на тры віды, якія? Хто ведае ?(пра жывёл, бытавыя, чарадзейныя).
1.Ад якога слова паходзіць слова казка?
2.Чым народныя казкі адрозніваюцца ад літаратурных ?(Аўтарствам)
3.У якіх казках дзейнічаюць ліса, воўк, мядзведзь ?(Пра жывёл)
4.У якіх казках заўсёды ёсць элементы перабольшання( У чарадзейных)
5.Якімі словамі звычайна пачынаюцца казкі ? (Жылі -былі)
6.Якая жывёла ў казках азначае хітрасць ? Баязлівасць ? Упартасць ?(Ліса, заяц, баран)
Вядучы: Вы ўжо трохі патрэніраваліся, а зараз мы праверым, ці добра вы ведаеце беларускую мову. Я  буду гаварыць вам словы на рускай мове, а вы павінны хуценька перавесці на беларускую мову.
1.     Небоскрёб – хмарачос
2.     Камыш – чарот
3.     Радуга – вясёлка
4.     Картофель – бульба
5.     Клевер – канюшына
6.     Чай – гарбата
7.     Чашка – кубак
8.     Козявка – кузюрка
9.     Фонарь – ліхтар
10.   Зонт – парасон
11.   Подорожник – трыпутнік
12.   Губы – вусны

Мова ты родная, мова прыгожая,
Як жа мы можам цябе не любіць!
Ты пратрывала атакі варожыя,
Не здолеў цябе аніхто пакарыць.
Ты пад страхою знайшла саламянаю
Прытулак ад цяжкай навалы, нягод,
Цябе, мова, носіць з вялікай пашанаю
У сэрцы сваім беларускі народ.
Паднятая сілай Купалы і Коласа,
Змагла ты правы ўсе свае адстаяць.
Змагла ты дайсці да магутнага голасу
І месца пачэснае ў свеце заняць.

 Віктар Швед (1925)
Ільняная і жытняя. Сялянская.
Баравая ў казачнай красе.
Старажытная. Ты самая славянская,
Светлая, як трава ў расе.
Вобразная, вольная, пявучая,
Мова беларуская мая!
                               П. Панчанка 
   
Ад прадзедаў спакон вякоў
Нам засталася спадчына,
Паміж сваіх і чужакоў
Яна мне ласкай матчынай,

Жыве з ёй дум маіх сям’я
І сніць з ёй сны нязводныя
Завецца ж спадчына мая
Усяго старонкай Роднаю.
                           Я. Купала 


Наша родная мова яшчэ i гаваркая. Спачатку дома, у сям’і, пасля ў дзіцячым садку, зараз у школе вы чуеце шмат новых слоў. Мова не даецца чалавеку адзін раз i назаўсёды. Яна жывая, як вада ў хуткаплынай рацэ. Адны словы западаюць чалавеку ў душу на ўсё жыццё, іншыя ж забываюцца, як бы застаюцца ў запасе. А зараз вы пазнаеце для сябе яшчэ новыя словы, напрыклад:

ЗЮЗЯ — бог зімы, холаду. Імя яго паходзщь ад слова «зюзець» — мерзнуць, калець ад марозу.
ЛЯЛЁ — у народных уяўленнях міфічная істота, якая ахоўвае немаўлят падчас ix сну. Знешне нагадвае хлопчыка з крылцамі — купідона.

ЦЁЦЯ гэта не сваячка i не знаёмая жанчына, гэтабагіня лета, у выглядзе поўнай пажылой жанчыны, якая, прыбраная ў каласы, з'яўляецца на полі са спелым пладамі ў руках.
ВАЛАСЕНЬxaтнi дух, які па начах трывожыць i пужае людзей у сне.
ЛАЗНІК — дух вогненнага паходжання, які жыве у лазні пад палком.
Сябры, хто жадае больш падрабязней даведацца пра характары, звычкі i норавы міфічных герояў легенд i казак, то кнira «Чароўны свет: з беларускіх міфау, паданняў i казак» для вас.

Зюзя
Зімою на зямлі Беларусі пануе Зюзя — Бог зімы. Гэта стары з белымі як снег валасамі на галаве і такой жа белай даўжэзнай барадой. Ён нізенькага росту, тоўсты. Апрануты ў белую цёплую вопратку, але увесь час ходзіць босы і з непакрытай галавой. Зюзя заўсёды носіць з сабой железную булаву.
Большую частку зімы Зюзя праводзіць у лесе. Часам ён заходзіць да людзей у вёскі. Прычыны для гэтага розныя: папярэдзіць сялян, што будзе жорсткая, суровая зіма на будучы год; дапамагчы нечым беднай сялянскай сям'і, а то проста дзеля таго, каб паесці куцці. Беларусы гавораць пра Зюзю з асаблівай павагай: Зюзя на дварэ — куцця на стале. Каб задобрыць Зюзю, беларусы напярэдадні Новага года, гатуючы, як звычайна, куццю, адкладваюць частку яе ў асобную талерку ці міску і пакідаюць на ноч на асобным стале, каб ён пачаставаўся.
Раззлаваўшыся на людзей, Зюзя звычайна стукае сваёю булавой у які-небудзь пень. Ад гэтага магутнага удару трасецца зямля, а часам і дамы трэскаюцца. Калі некаму з людзей здаралася быць у лесе ў гэты час і запытаць: «Хто гэта там стукае?», то ён чуў у адказ: «Сам Зюзя стукае, людзей ушчувае».
Калі ідзе снег — гэта значыць, Бог загадаў свайму памагатаму Марозу паслаць пярыну на полі, каб жыта не памерзла. Сцеле Мароз і дарожку, каб людзям добра было вазіць сена з балота. Калі б Бог не даваў снегу, то на Зямлі вымерзлі б усе расліны ды і сама Зямля так прамерзла, што не растала б і за лета.

Вадзянік, вадзяны дзед і інш. — у старадаўніх павер'ях многіх народаў дух-увасабленне стыхіі вады; уладар пэўнага вадаёма і жывых істот у іх. У беларускім міфалагічным светаглядзе — адзін з духаў падводнага гаспадарства.
Вадзяніка звычайна ўяўлялі старога з зялёнай барадой, доўгімі валасамі, расплывістым тварам, укрытага водарасцямі і цінай. Лічылі, што вадзянік жыве ў вірах рэк, асабліва каля млыноў (такі зваўся «вірнік»), на дне азёр, крыніц, глыбокіх калодзежаў («ціхоня»).
Вадзянікоў параўнальна няшмат — па адным на кожны вадаём. Яны не могуць перасоўвацца цераз сушу, здараецца, што два вадзянікі — рачны і калодзежны, што жывуць побач ведаюць адзін аднаго толькі па голасе, ніколі не бачацца. Яны не могуць вытрымаць і ўласцівасцей чужой вады. Людзі карысталіся гэтым для вываду нячысцікаў, калі злучалі каналам два вадаёмы, адначасова знішчаючы абодвух вадзянікоў. 3 гэтага вынікае, што дадзены дух можна разглядаць як персаніфікацыю пэўнага хімізму вады.
Вадзяніку прыпісвалі рух і памутненне вады, пару над ёй, разлівы рэк, псаванне рыбалоўных прылад, разбурэнне плацін, млыноў, гібель жывёл і людзей у вадзе. У ноч на Купалле вадзянікі выплываюць з глыбінь і накіроўваюцца да млыноў, дурэючы там, круцяць колы, адкрываюць шлюзы. Перамолатая ў гэтую ноч мука мае незвычайныя ўласцівасці: хлеб з яе, асвечаны ў царкве, на працягу года захоўвае такую сілу, што той, хто з'есць яго, не можа патануць.


Лазнік (Лазеннік)
Лазеннік жыве ў лазні пад палком... Гэта злы дух, які выглядам нагадвае Вадзяніка.
Лазнік любіць парыцца і мыцца; яму пакідаюць дзеля гэтага венік і ваду. Сваё мыццё ён робіць пасля апоўначы, а таму не любіць, каб хто-небудзь заставаўся да гэтага часу ў лазні. Калі ж хто застанецца так доўга, то Лазнік пачынае кідаць з печы камяні, намагаючыся забіць дзёрзкага. Лазнік больш злосны за іншых сядзібных нячысцікаў і цярпець не можа гультаёў, а тым больш - несвоечасовых наведвальнікаў, якіх палохае ненатуральным храпам, шыпеннем, паімённымі заклікамі, віскам, стукам у сцяну, варочаннем камянёў у лазні на каменцы, рогатам і інш. Зларадны рогат пужае запозненых у лазні жанчын, вымушаных уцякаць голымі. Ад пужання Лазніка не ўратавацца і тым, хто задумаў бы мыцца ў лазні пасля апоўначы: у іх ён кідае смеццем, нават камянямі, а пры вострым выпадку можа нават загубіць парушальніка спакою.
Нямала злобнага непакою прыносіць Лазніку першапачатковая апрацоўка пянькі і лёну, калі іх мнуць і трэплюць, а таксама папярэдняя сушка іх у самой лазні. Тады Лазніку даводзіцца пераносіць смурод і пыл ад падгнілай кастрыцы. Калі гэта застаецца ў лазні надоўга, Лазнік яшчэ больш злуецца на наведвальнікаў, якім ён помсціць пажарам у лазні.
Ёўнікі, ці Асетнікі, Пуннікі і Лазнікі - няпрошаныя сядзібныя госці, без якіх лёгка абысціся, а таму пры пераходзе ў новыя збудаванні іх звычайна не запрашаюць, як Дамавікоў і Хлеўнікаў, яны самі набягаюць туды. Але, сумуючы ад адноснай бяздзейнасці, назойлівасці недарэчных і несвоечасовых наведвальнікаў, гэтыя нячысцікі часам раптоўна пакідаюць будыніну, дзе жылі. Такі зыход нячысціка суправаджаецца пагібеллю ці разбурэннем пакінутага прытулку - ён згарае, раскідваецца бураю ці ў ім правальваецца страха, столь, печка, крывіцца сцяна... У падпраўленае збудаванне нячысцік ўжо не ўвойдзе зноў.
 Багiня вясны Ляля.
Вясна пачыналася з прыходам на зямлю Багіні вясны — Лялі. Гэта маладзенькая, прыгожая, высокая дзяўчына. Шанаванне яе беларусамі адбывалася напярэдадні Ярылавага дня.
Звычайна сустракаюць Лялю папаўдні на чыстым лузе. Яна з'яўляецца да людзей у белым адзенні. Дзяўчаты перавязваюць ёй шыю, рукі і стан рознай зелянінаю. На галаву ўскладаюць вянок з веснавых кветак. Потым Лялю саджаюць на дзярновую лаву, на якой з аднаго боку стаіць гладыш з малаком, ляжаць сыр, масла, яйкі, смятана і тварог, а з другога — хлеб. Каля ног Лялі кладуць вянкі з зеляніны адпаведна колькасці дзяўчат. Затым, узяўшыся за рукі, дзяўчаты скачуць вакол Лялі ў карагодзе і спяваюць у гонар яе песню, якая завяршаецца наступнаю просьбаю да Багіні:
Дай нам жытцу
Да пшаніцу,
Ляля, Ляля, наша Ляля!
У агародзе —
Сенажаць,
Ляля, Ляля, наша Ляля! Поўны грады, Роўны зрады. Ляля, Ляля, наша Ляля!
Скончыўшы танцаваць і спяваць песню, карагод сядае ля ног Лялі. Яна раздав ўсім дзяўчатам-карагодніцам малако, масла, сыр і іншыя пачастункі, пакуль, урэшце, нічога не застанецца.
Пасля гэтага дзяўчаты ўстаюць і зноў пачынаюць скокі вакол Лялі, прыпяваючы ранейшую песню. У гэты час Ляля бярэ вянкі і кідае па адным на тых, хто танцуе, пакуль, урэшце, усе дзяўчаты не схопяць па вянку. Гэтыя вянкі яны берагуць як святое да наступнай вясны, а некаторыя і потым, пасля замужжа, іншы раз усё жыццё.
Па заканчэнні абраду некалькі дзяўчат бяруць Лялю пад рукі і ў суправаджэнні іншых праводзяць яе ў далейшы шлях.
Цёця
Цёця, багіня лета. Па разуменні беларусаў, Цёця адрозніваецца ад Лялі, багіні вясны, тым, што першая крыху старэй за другую. Цёця - гэта ўжо не маладзенькая, зграбная, тоненькая дзяўчына, а мажная, пажылая, поўная жанчына; яна, кажуць, з'яўляецца на полі ўся прыбраная ў спелыя каласы і са спелымі пладамі ў руках... Яна мала вядома ў Беларусі. У гонар яе ніякіх асаблівых цырымоній і песень няма. Яна вядома толькі ў некаторых губернях Беларусі.
Жыцень – бог восені.
Жыцень - бог восені. Беларусы ўяўляюць Жыценя крыху грозным, нібыта вечна некім незадаволеным... Жыцень нізкага росту, худы, нават кашчавы, даволі сталага веку, з трыма вачыма (трэцяе на патыліцы); ходзіць вельмі ціха, сагнуўшыся, з ускудлачанымі валасамі. Расхаджвае ён па палях і агародах, каб агледзець, ці ўсё добра прыбрана, як павінна быць у добрай гаспадарцы. Калі Жыцень знойдзе на жніўніку шмат каласоў, пакінутых жнеямі, збірае іх і, звязаўшы ў адзін сноп, пераносіць на іншы жніўнік, дзе сабрана ўсё чыста, з ашчаднасцю. Вынікам гэтага здараецца неўраджай у наступным годзе на тым месцы, дзе Жыцень знайшоў шмат пакінутых каласоў, і, наадварот, вялікі ўраджай на той ніве, дзе пакінуў ён сноп.
Тое ж бывае і з агародамі, якія наведвае Жыцень і ў якіх знаходзіць нядбайнасць, гаспадарскія непарадкі. Убачыўшы каго-небудзь з гаспадароў агарода, Жыцень падыходзіць да яго і грозіць яму пальцам: гэта значыць у тым агародзе трэба чакаць неўраджаю. У Беларусі ёсць павер'е, нібыта Жыцень з'яўляецца часам у выглядзе жабрака, як звычайна, з суровым тварам, грозячы пальцам кожнаму стрэчнаму. З'ява гэта, кажуць, заўсёды бывае прадвесцем усеагульнага голаду ці вялікага неўраджаю на наступны год. Зрэшты, у гэтым выглядзе Жыцень з'яўляецца беражлівым і старанным гаспадарам... каб папярэдзіць іх пра надыход небяспек і такім чынам даць ім магчымасць падрыхтаваць запас хлеба на галодны год.
Жыцень, паводле беларускага падання, прысутнічае ў полі пры восеньскай сяўбе... Жыцень у час пасеваў расхаджвае з грозным выглядам па пасеяным жыце і нібыта ўсё прыглядаецца да чагосьці ўнізе, утоптвае ўсялякае зерне, каб лепш увайшло ў зямлю і хутчэй апладнілася зямельнымі сокамі... Жыцень пераважна вядомы ў Магілеўскай і Менскай губернях. Прымаўкі: «Жыцень хлеба даў»; «Баржджэй на Жытня, калі ў засеку хлеба не прытне», «Жыцень з кабзой, голад на двор».
Валасень-Хатні дух
Валасень-Хатні дух, які ў начы трывожыць і пужае людзей у сне. Уяўляўся невялікай істотаю, парослай цёмнай, густой і доўгай поўсцю, з сяміпалымі далонямі і доўгімі пазногцямі. Ён ходзіць выпрастаўшыся. Мужчынам казыча насы і драпае кіпцюрамі па твары. Жанчынам і дзяўчатам кудлаціць валасы, хапае за грудзі, а то і навальваецца ўсім сваім калматым целам. Дзяцей В. таксама палохае: гудзіць ім у вушы, казыча пяткі. Нясе ў сабе рысы як Дамавіка, так і тых міфічных істот, якія пужаюць людзей у сне ( Мара, Начніцы). Згадваўся на Вілейшчыне.
 ЖЫЖАЛЬ – бог агню, які жыве пад зямлёю; 
 Злыдні
Злы́дні — у беларускай і ўсходнеславянскай міфалогіі малыя, гарбатыя, скурчаныя стварэнні, у вялізных ботах і шапках; час ад часу яны нападаюць на пэўную хату, і тады там ужо нічога не вядзецца. Звычайна жывуць пад печчу, робяць адтуль выправы па ўсёй гаспадарцы і адбіраюць розныя набыткі. Існуе беларуская прымаўка: "Упрасіліся злыдні на тры дні, а і ў тры гады не выжывеш".
 Жыцень - бог восені
 Беларусы ўяўляюць Жыценя крыху грозным, нібыта вечна некім незадаволеным... Жыцень нізкага росту, худы, нават кашчавы, даволі сталага веку...
Апивень -- это такая пакость, которая подбивает напиться до зеленых чертей))
Апiвень- нячысцік, які чапляецца да людзей, схіляючы іх да пянства. Прысутнічае на ўсіх бяседах, сочыць за тым, хто колькі выпівае, падбухтор вае не надта пітушчых выпіць пабо лей. Калі яму гэта не ўдаецца, падсы пае ў чарку нейкага зелля, пасля чаго чалавек робіцца зусім пяны. А. любіць забаўляцца з пянымі, драж ніць іх і скідвае пад стол. Пабачыць А. можна толькі на добрым падпітку. Яго выгляд спалучае ў сабе антрапа і зааморфныя рысы. Ён уяўляўся не вялічкай істотаю, парослай цёмнай, рэдкай поўсцю. Галава па форме на гадвала чалавечую, толькі са свіным рылам, а там, дзе павінны быць бро вы тырчаць маленькія, як у мала дога бычка, рожкі. Ёсць у А. хвосцік, закручаны, нібы ў парсючка, ножкі з капытцамі. Ходзіць проста або ракам. Сцвярджаюць, што няма на свеце пя ніцы, які б здолеў перапіць А. Сам жа нячысцік, колькі б ні выпіў, надта пя ным не будзе. Пра чалавека, які шмат пе, але не пянее, гавораць, што ён пе, як А. Згадваецца гэты персанаж у Мядзельскім рне.
Бадзюля -- бродяжный дух, заставлявший человека скитаться по свету и творить всякие непотребства. Представлялся в виде мало симпатичной женщины.
Бадзюля туляецца каля дарог. Бліжэй да зімы ўвязваецца сьледам за чалавекам, у хаце якога і пасяляецца. … Бадзюля чакае, калі той усё растрасе і пойдзе па сьвеце.
Ёўник -- живет в овине (кажется, по-русски это называется так))), в общем в той постройке, где сушили собранные снопы. От паутины и копоти его внешний вид рассмотреть сложно, а в глазах видны отблески огня.

Выйшаў на вуліцу і Ёўнік, які звычайна туліцца ў сушні, дзе нязменна панура сядзіць у запечным куце альбо на рагу печы. Ён толькі зрэдку падыходзіць да акна...